noveengebed voor Laudato Si’
Paus Franciscus nodigt christenen overal ter wereld uit om van 16 tot 24 mei 2020 Laudato Si’-Week te vieren. Dit vanwege de vijfde verjaardag van zijn encycliek over ‘ons gemeenschappelijk huis’. De Laudato Si’-Week telt in feite negen dagen. De Konferentie Nederlandse Religieuzen (KNR) nodigt iedereen uit om tijdens de Laudato Si’-Week deel te nemen aan het navolgende speciale noveengebed.
De visie van onderlinge verbondenheid van Laudato Si’ is juist nu bijzonder actueel. We bevinden ons midden in een mondiale coronacrisis. Deze raakt allen, vooral de meest kwetsbare mensen. We zijn als mensheid met elkaar verbonden en alleen door samen te werken kunnen we het hoofd bieden aan deze crisis. Het thema van de Laudato Si’-Week is dan ook ‘Alles is verbonden.’
Liefdevolle God,
Schepper van hemel en aarde en alles wat is,
U heeft ons gemaakt naar uw evenbeeld
en ons de opdracht gegeven zorg te dragen voor uw schepping,
ons gemeenschappelijk huis.
U heeft ons gezegend door ons zon, water en land van overvloed te geven,
zodat allen gevoed kunnen! worden.
Open onze geest en raak ons hart,
dat wij zorg mogen dragen voor de gave van uw schepping.
Help ons te beseffen dat ons gemeenschappelijk huis
niet alleen ons toebehoort maar alle toekomstige generaties,
en dat het onze verantwoordelijkheid is haar te behoeden.
Mogen wij elk mens helpen om genoeg eten en middelen te vinden om te leven.
Wees aanwezig bij hen die in nood verkeren in deze moeilijke tijd,
vooral de armsten en hen die het grootste risico lopen,
achtergelaten en vergeten te worden.
Vorm onze gevoelens van angst, zorg en eenzaamheid om tot hoop,
zodat wij diep van binnen een waarachtige ommekeer ervaren.
Sta ons bij wanneer wij wegen zoeken om anderen op creatieve manieren nabij te zijn,
wanneer wij hen bijstaan bij de gevolgen van deze mondiale pandemie.
Geef ons de moed om open te staan voor de veranderingen die nodig zijn
op weg naar een wereld die ruimte tot leven biedt aan allen.
Mogen wij sterker dan ooit beseffen dat wij met alles en allen verbonden zijn,
mogen wij ons laten raken en in beweging komen
door de schreeuw van de aarde en de schreeuw van de armen.
We bidden dit door Christus, onze Heer.
Amen
N.B. Geïnspireerd door de evangelielezingen volgens het katholieke leesrooster heeft elke dag een eigen thema, een korte tekst uit Laudato Si’, een korte overweging en een gebed. De Laudato Si’-Week is geen eenmalig gebeuren, maar betekent voor de Kerk het begin van een jaarlang proces van bezinning en gebed voor een wereld die toekomst heeft.
Kijk voor meer informatie over deze week op laudatosiweek.org.
in de Tituskapel
De kapel naast de Bonifatiuskerk is elke dinsdag-, woensdag- en donderdagmorgen van 9.30-12.00 uur geopend.
De kapel is een mooie plek om even stil te zijn en te bidden voor alles wat u bezighoudt in deze tijd.
Ook kunt u er
- een kaarsje opsteken
- een VitusNijs ophalen
- of een print meenemen van de laatst verschenen VitusNieuwsbrief die wekelijks verschijnt sinds Pasen.
‘laetare’, een brief ter bemoediging
Beste parochianen en werkgroep-leden.
Hoe gaat het met u en jullie allen? Geen vieringen, geen koorrepetities, geen vergaderingen en activiteiten, geen kerk-openstellingen, geen mogelijkheden elkaar tussendoor even te ontmoeten: kortom een grote leegte ontstaat er in de geloofsgemeenschap. Ik moet zeggen: het voelt vreemd voor mij. En het is zoeken naar andere manieren om de verbondenheid met elkaar te vinden. Ik ben aan het oefenen op verschillende vormen van internet-communicatie…. Ook dit is een poging.
Vanmorgen (zondag 22-03) zat ik voor de televisie en volgde de eucharistieviering waarin bisschop Eik voorging. Dat voelt wel vreemd, een beetje alsof we een schuilkerk zijn en er niet openbaar mogen zijn… en toch heb ik de eucharistie vanmorgen als heel verbindend ervaren, misschien wel juist omdat het zo vreemd is. Ik dacht aan al die katholieken die op dat moment voor de tv zaten om eucharistie te vieren. Christus brengt gelovigen samen: christus bracht ons vanmorgen ook samen. Niet op één plaats, maar wel in verbondenheid met Christus waren we allen met elkaar verbonden. En ik was op dat moment ook met de parochianen verbonden… met jullie. Wat geweldig als je dan een app krijgt van een parochiaan die de eucharistie op de tv volgt terwijl de kinderen kaartjes maken voor mensen die alleen zijn…. De verbondenheid werd tastbaar.
Tegelijkertijd geeft de corona-crisis ons de vraag: wat doet er werkelijk toe in het leven? Wanneer wij allemaal genezen worden van onze blindheid, wanneer wij allen in Jezus de Gezondene van God zien, wát zien we dan? Ik val dan toch terug op het Scheppingsverhaal (wij zijn maar hoopjes stof, klei van de aarde, en wij kunnen alleen leven wanneer Gods adem door ons heen gaat: wanneer Gods Geest ons tot leven wekt, ons bemoedigt, troost en kracht geeft, ons laat inzien hoe kwetsbaar en nietig we zijn zonder Gods Geest. Maar we mogen ook genieten van al het moois dat de schepping en Schepper ons biedt). Ik val terug op de doortocht door de Rode Zee: in tijden van nood zal God ons leiden naar Beloofd land, naar nieuw leven. Dat zullen we wel samen moeten doen, als gelovig volk…. En ik val terug op de barmhartigheid van God, die ik in Jezus ervaar, die ons aanzet tot vrede en gerechtigheid, tot (nieuw) leven voor iedereen. Ook dat kunnen we niet alleen, naast Gods leiding hebben we elkaar daarvoor nodig.
De eerste vraag is natuurlijk: hoe komen we met elkaar zo goed mogelijk uit deze corona-crisis? Laten we verantwoordelijk zijn voor elkaar en de voorschriften van het RIVM ter harte nemen. Laten we zoeken naar andere vormen van verbondenheid met elkaar: via telefoon, skype, brieven schrijven, zwaaien naar de mensen die binnen zitten als we even een frisse neus halen, kaartjes ter bemoediging schrijven…. etc. En laten we ook zien welke prachtige dingen nu plotseling mogelijk zijn: in saamhorigheid op afstand, in aandacht voor de zwakke en kwetsbare mensen slaan mensen de handen in een. Laten we dit volhouden met elkaar zolang het virus rondwaart. Maar laten we ook nadenken over hoe hierna: gaan we weer op de oude voet verder, of zijn we genezen van onze blindheid dat wij alles naar onze hand moeten zetten? Zien we iets in Gods Hand, Gods weg ten leven? Hoe brengt Christus ons steeds weer samen, hoe verbindt Christus ons aan elkaar? Vandaag een cirkel van gebed, over heel Nederland: het gebed verbindt ons ook aan elkaar. En aan alle mensen die getroffen worden door het Corona-virus. Laten we elkaar vasthouden, op afstand…
Ik wilde dit even met u/jullie delen, omdat ik me op afstand met u/jullie allen verbonden voel.
Germa Kamsma-Kunst
23 maart 2020
